<Pisellu>>
Ci era una volta un principe chì vulia marità si cù una principessa; ma ella duvia esse una vera principessa. Hà viaghjatu per tuttu u mondu per truvà una, ma in nudda parte ùn pudia ottene ciò chì vulia. Ci eranu abbastanza principesse, ma era difficiule di sapè s'elle eranu vere. Ci era sempre qualcosa in elle chì ùn era micca cum'è duvia esse. Cusì hè vultatu in casa è era tristu, perchè li saria piaciutu assai avè una vera principessa.
Una sera hè ghjunta una timpesta terribile; ci sò stati tonni è lampi, è a pioggia hè cascata à torrenti. Di colpu si hè intesu bussà à a porta di a cità, è u vechju rè hè andatu à apre.
Era una principessa chì stava fora davanti à a porta. Ma, Diu Santu! chì vista a pioggia è u ventu l'avianu fatta. L'acqua li scorria da i capelli è da i vestiti; scorria finu à e punte di e scarpe è tornava fora per i tacchi. Eppuru dicia ch'ella era una vera principessa.
«Ebbè, prestu u scopriremu», pensò a vechja regina. Ma ùn disse nunda, entrò in a stanza, cacciò tutta a biancheria da lettu è pusò un pisellu in fondu; poi pigliò vinti materassi è li pusò sopra u pisellu, è poi vinti letti di piuma d'oca sopra i materassi.
Nantu à questu, a principessa duvia stà tutta a notte. A mane li hè statu dumandatu cumu avia dormitu.
«Oh, assai male!» disse ella. «Ùn aghju guasi chjosu l'ochji tutta a notte. Diu solu sà ciò chì ci era in u lettu, ma eru stesa nantu à qualcosa di duru, cusì chì sò nera è turchina in tuttu u corpu. Hè orribile!»
Avà sapianu ch'ella era una vera principessa perchè avia sintitu u pisellu à traversu i vinti materassi è i vinti letti di piume d'oca.
Nimu, fora di una vera principessa, puderia esse cusì sensibile.
Cusì u principe a pigliò per moglia, perchè avà sapia ch'ellu avia una vera principessa; è u pisellu hè statu messu in u museu, induve si pò ancu vede, s'è nimu ùn l'hà arrubatu.
Eccu, hè una storia vera.
Data di publicazione: 07 di ghjugnu 2021